دندان‌های نابالغ دائمی، در واقع همان دندان‌های دائمی تازه رویش‌کرده در کودکان هستند که با تشکیل ناقص راس ریشه همراه می‌باشند. بعد از ظهور دندان‌های دائمی در دهان، معمولاً سه سال دیگر طول می‌کشد تا رشد ریشه آن‌ها کامل شود. شکل و فرم این ریشه‌های در حال رشد توسط یک ساختار سلولی دو لایه به نام غلاف ریشه اپیتلیال هرتویگ (HERS) تعیین می‌شود. تکامل ریشه شامل افزایش طول ریشه، افزایش ضخامت دیواره ریشه و باریک شدن کانال‌های ریشه در منطقه راس ریشه است. هرگونه اختلال در خونرسانی به HERS در نتیجه نکروز پالپ (مرگ بافت همبند مرکز دندان) می‌تواند تکثیر و تمایز سلول‌های آن را متوقف کند و باعث توقف رشد ریشه شود.

ریشه‌های نابالغ با پالپ نکروزشده در دندان‌های دائمی کودکان، نشان می‌دهد که احتمالا کانال ریشه‌ای گسترده‌ای با راس باز و دیواره‌های نازک وجود دارد. آسیب‌های ضربه‌ای به دندان نقش مهمی در ایجاد نکروز پالپ و متعاقب آن عفونت سیستم کانال ریشه در دندان‌های دائمی نابالغ دارد. دندان‌های دائمی نابالغ با پالپ‌های نکروزشده، کاندیدهای دشواری برای پرکردن کانال ریشه معمولی هستند و هم‌چنین بعد از درمان حساسیت بیشتری به شکستگی‌های ریشه دارند.

نحوه درمان پالپ دندان‌های نابالغ دائمی

در حال حاضر درمان‌های مختلفی برای دندان‌های نابالغ دائمی با پالپ‌های نکروز شده وجود دارد.

آپکسوژنز

هدف از انجام این روش در دندان‌های آسیب دیده‎ای که هنوز نابالغ هستند، نجات پالپ زنده است تا فرآیند رشد ریشه با مسدود کردن راس ریشه ادامه یابد. گفته می‌شود که این روش تقریبا مشابه روش درمانی پالپوتومی دندان‌های شیری است. 

آپکسیفیکاسیون

در شرایطی که آسیب‏‎های غیر قابل بازگشت مانند عفونت و التهاب به بافت پالپ زنده دندان برسد، روش درمانی آپکسیفیکاسیون اعمال می‌شود. هدف از انجام این روش کمک به تشکیل بافت‎های سخت پیرامون راس ریشه است که در قالب مسدود کردن آن و پر کردن مجرای ریشه با مواد خاص دندانپزشکی انجام می‌شود.